«Ρεπούσειες» Ιστορίες…

Φωτό «Ρωμαίικου»

Το 1940, οι Γερμανοί, χάρις στο πρόγραμμα Κοινωνικού Τουρισμού του Χίτλερ, συνέρρεαν μαζικώς στις νότιες χώρες.

Κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η παραπαιδεία είχε μεγάλη άνθηση. Ο Σουλτάνος ανέθεσε την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία άνοιξε με την σειρά της ιδιωτικά φροντιστήρια, τα οποία ονομάστηκαν Κρυφά Σχολειά. Το ονομαστότερο βρισκόταν στην χαράδρα του Λουσίου, πάνω στον γκρεμό, λόγω της καταπληκτικής θέας. Τα παιδιά, εκτός από Ελληνική Γλώσσα, παρακολουθούσαν σύμφωνα με το πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του Σουλτάνου, Ελληνική Ιστορία, Θρησκευτικά και Ελληνική Φιλοσοφία.

Λόγω της κακής Παιδείας, που συνεχιζόταν από το Βυζάντιο, πολλοί γονείς έστελναν τα παιδιά τους για σπουδές στο εξωτερικό. Όταν όμως επεκράτησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ίδρυσε πολλά κολέγια ανωτέρας εκπαιδεύσεως, οι απόφοιτοι των οποίων έβρισκαν αμέσως δουλειά στο Δημόσιο. Πολλοί Έλληνες έστελναν τα παιδιά τους σε αυτά τα κολέγια για να κάνουν καριέρα. Οι απόφοιτοί τους ονομάζονταν Γενίτσαροι.

Στις 15 Αυγούστου του 1940, τότε που η Μύκονος δεν είχε ακόμη αναπτυχθεί τουριστικώς, ο κόσμος καθώς και πολλοί τουρίστες συνέρρεαν στην Τήνο όπου και διασκέδαζαν στο πανηγύρι της Μεγαλόχαρης. Μάλιστα έγινε και ένα ατύχημα όταν ένα Ιταλικό κρουαζιερο-υποβρύχιο έπεσε από αμέλεια του κυβερνήτη στο ελληνικό πλοίο Έλλη.

Κατά την περίοδο 1940-1944 είχε ξεσπάσει στην Ελλάδα φοβερός ρατσισμός και ξενοφοβία εις βάρος των Γερμανών οικονομικών μεταναστών. Μόνο λίγοι Έλληνες είδαν τους Γερμανούς ως ισότιμους Ευρωπαίους πολίτες. Ήσαν οι γνωστοί Γερμανοτσολιάδες, οι οποίοι εργάστηκαν για το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης.

Όταν ήρθαν οι Τούρκοι στα Βαλκάνια, οι λαοί των Βαλκανίων τους αντιμετώπισαν με προκατάληψη και τρομο-υστερία. Πολλοί δε ρατσιστές αντέδρασαν στις προθέσεις της Οθωμανικής κυβερνήσεως να κατασκευάσει τζαμιά σε κεντρικά σημεία των κατεχομένων εδαφών. Οι μόνοι, οι οποίοι έδειξαν ανωτερότητα ήσαν μια μερίς των βορείων Αλβανών, οι γνωστοί Τουρκαλβανοί, οι οποίοι υπεδέχθησαν με τέτοια αγάπη τους Τούρκους, ώστε έγιναν και οι ίδιοι Μουσουλμάνοι. Όσοι Αλβανοί ήσαν ρατσιστές αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Νότια Ιταλία και στην Ήπειρο.

Το 1941 είχε αναπτυχθεί ο φθηνός τουρισμός στην Κρήτη. Πολλοί μάλιστα Γερμανοί από χαμηλότερα οικονομικά στρώματα έβρισκαν πάμφθηνες πτήσεις τσάρτερ, χωρίς κατάλυμα στο νησί. Για να γλυτώσουν δε και τους φόρους αεροδρομίου έπεφταν στο νησί με αλεξίπτωτο. Σε πολλούς Κρητικούς δεν άρεσε ο τουρισμός αυτός, ο οποίος δεν απέφερε συνάλλαγμα και κακοδέχτηκαν τους Γερμανούς στο νησί. Έτσι έγινε η μάχη της Κρήτης.

Ένα εορταστικό τριήμερο του 1826 συνέβη ένα τρομερό δυστύχημα στο Μεσολόγγι. Κατά την μαζική έξοδο από την πόλη, πολλοί κάτοικοι ποδοπατήθηκαν στο μεγάλο μποτιλιάρισμα, το οποίο προεκλίθη επειδή ένας Τούρκος υπάλληλος αμέλησε να ανοίξει το ένα φύλλο της θύρας της εξόδου της πόλεως. Ανάλογο περιστατικό συνέβη το 1981 με την θύρα 7 του Ολυμπιακού.

Οι παραπάνω περιγραφές φαντάζουν κωμικές. Και είναι κωμικές. Μη απορήσετε όμως εάν διαβάσετε παρόμοιες περιγραφές στα μελλοντικά βιβλία Ιστορίας. Κι αυτό θα συμβεί εάν εξακολουθήσουμε να αδιαφορούμε γι’ αυτά που μας αφορούν.

Και τότε θα κλαίμε με μαύρο δάκρυ!

πηγή